Δικαιώματα μειονοτήτων στην Ελλάδα/πανεπιστήμιο Λαβάλ

-ακολουθεί ελληνική μετάφραση-

En fait, les Grecs font la vie dure aux Turcs de leur pays, mais les Turcs de Turquie font de même à «leurs» Grecs. Il semble que la Grèce redoute une éventuelle balkanisation de son territoire et qu’elle chercherait ainsi à se protéger de ses puissants voisins turcs. De toute façon, la politique linguistique de la Grèce n’est pas excusable. Lorsqu’un État ne peut même pas accepter la présence d’une faible minorité représentant 3 % de la population dont il n’a rien à craindre, on ne parle même plus d’intolérance, mais de sectarisme et de fanatisme. Pourtant, la Grèce, qui prétend offrir au monde l’image d’un régime démocratique, ne reconnaît aucunement ses minorités linguistiques et ne leur accorde que des droits fort limités (quand elle en accorde). En effet, en 1997, le président de la République, M. Kostis Stephanopoulos, faisait la déclaration suivante au Conseil de l'Europe:
La Grèce attache une importance particulière à la lutte contre le racisme et la xénophobie, sujet qu'elle considère comme une des grandes priorités. [...] Par ailleurs, la mise en vigueur imminente de la Convention-cadre pour la protection des minorités nationales, convention que mon pays vient de signer, constitue un pas très important pour la protection des groupes minoritaires en Europe et contribuera à la stabilité et à la paix dans notre continent.

Il terminait en citant cette phrase célèbre de Périclès (de -495 à -429): «Nous avons un régime politique qui n'a rien à envier à celui des autres». Comme quoi la naïveté n’a jamais fait mourir personne, parce que, sur la question des minorités nationales, la Grèce en est presque encore au siècle de Périclès!

Sans un changement fondamental de sa politique, la Grèce risque d’être prochainement pointée du doigt par les organisations gouvernementales européennes et les organisations non gouvernementales qui surveillent le respect des droits de l’homme et des droits des minorités dans l’ensemble de l’Europe. La Grèce demeure l’un des rares à ne pas avoir ratifié les traités internationaux de l’Union européenne reconnaissant des droits réels aux minorités. L’attitude de ce pays prétendument démocratique est actuellement non seulement indéfendable mais proprement scandaleuse. La Grèce en est restée à la mentalité qui a prévalu au traité de Lausanne de 1923. Si celui-ci a paru révolutionnaire pour l’époque, les mentalités ont bien changé depuis en ce qui concerne les minorités nationales... sauf en Grèce.
Dernière mise à jour: 13 févr. 2006

( http://www.tlfq.ulaval.ca/AXL/europe/grece.htm )

Faculté des lettres
Département de langues, linguistique et traduction
Université Laval
Sainte-Foy (Québec), Canada
G1K 7P4


Στην πραγματικότητα, οι Έλληνες κάνουν δύσκολη τη ζωή των Τούρκων της πατρίδας τους, αλλά και οι Τούρκοι της Τουρκίας κάνουν τα ίδια στους "δικούς τους" Έλληνες. Φαίνεται πως η Ελλάδα φοβάται μια εν δυνάμει βαλκανοποίηση του χώρου της κι ως εκ τούτου παίρνει μέτρα προφύλαξης έναντι των ισχυρών γειτόνων εξ ανατολής. Σε κάθε περίπτωση, η γλωσσική πολιτική της Ελλάδας είναι ασυγχώρητη. Όταν ένα κράτος δεν αντέχει καν να αποδεχτεί την ύπαρξη μιας μικρής μειονότητας του 3% από την οποία δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, δεν μιλάμε πλέον για έλλειψη ανοχής, αλλά για φανατισμό και στενοκεφαλιά. Εν τούτοις, η Ελλάδα, που κατά τα άλλα θεωρεί πως αποτελεί παράδειγμα δημοκρατίας, δεν αναγνωρίζει διόλου τις γλωσσικές της μειονότητες και δεν τους αποδίδει παρά απολύτως περιορισμένα δικαιώματα (και συνήθως ούτε καν). Το 1997, ο τότε πρόεδρος, Κωστής Στεφανόπουλος, διεκήρυσσε επίσημα στο συμβούλιο της Ευρώπης:
Η Ελλάδα αποδίδει εξαιρετική σημασία στον αγώνα ενάντια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, θέμα που αποτελεί για μας ύψιστη προτεραιότητα. […] Εξ'άλλου, η αναμενόμενη να ισχύσει άμεσα συνθήκη-πλαίσιο για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων, συνθήκη που η πατρίδα μου μόλις υπέγραψε, αποτελεί ένα σημαντικότατο βήμα για την προστασία των μειονοτικών ομάδων στην Ευρώπη και θα ενισχύσει την σταθερότητα και την ειρήνη στην ήπειρό μας.

Τελειώνοντας επανέλαβε την γνωστή φράση του Περικλή (495-429πχ): "Έχουμε ένα πολίτευμα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εκείνα των άλλων". Εξ'ου συμπεραίνει κανείς ότι η απλοϊκότητα δεν έχει σπουδαίο τίμημα, αφού όσον αφορά στο θέμα των εθνικών μειονοτήτων, η Ελλάδα παραμένει περίπου στον αιώνα του Περικλή!

Χωρίς ουσιαστική αλλαγή της πολιτικής της, η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί προσεχώς στο στόχαστρο των ευρωπαϊκών κυβερνητικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων που έχουν αναλάβει την επιθεώρηση για θέματα σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των μειονοτήτων σε όλη την ένωση.
Η Ελλάδα παραμένει μια από τις σπάνιες περιπτώσεις χωρών που δεν έχουν επικυρώσει τις διεθνείς συνθήκες της Ευρωπαϊκής ένωσης που αναγνωρίζουν πραγματικά δικαιώματα στις μειονότητες. Η στάση αυτής της χώρας που υποτίθεται ότι είναι δημοκρατική, είναι προς το παρόν όχι μόνο αδικαιολόγητη, αλλά σκανδαλώδης. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα έχει παραμείνει στο πνεύμα της συνθήκης της Λωζάνης του 1923. Αν και με τα δεδομένα εκείνης της εποχής η εν λόγω συνθήκη φάνταζε πιθανά πρωτοπόρα, έκτοτε οι νοοτροπίες έχουν αλλάξει σημαντικά όσον αφορά στις εθνικές μειονότητες… παντού, εκτός Ελλάδος.
(Τελευταία ανανέωση αυτής της αναφοράς: 13 Φεβρουαρίου 2006)

http://www.tlfq.ulaval.ca/AXL/europe/grece.htm

Faculté des lettres
Département de langues, linguistique et traduction
Université Laval
Sainte-Foy (Québec), Canada
G1K 7P4