*Call for participation

-june 6 thru 23- collaborative performance event
Κάλεσμα για συμμετοχή, 6-23 Ιουνίου/συλλογική δράση περφόρμανς--- Δέσποινα Σοφία Στάμος

(ακολουθεί ελληνική μετάφραση)

Hello friends in ReConstruction Community,

First, apologies that I write in English.
For those I have yet to meet, I look forward to our acquaintance.
Last year, I visited the collective with a proposal for a collaborative performance/action/event this June. In the meantime, we have refocused the project. Initial ideas are taking new form. As the time draws near, I have arranged for myself and two long-term collaborators Wen-Shuan Yang and Nequi Gonzalez to arrive in early June.

We would love to communicate with artists interested in the project.
Please contact us at
us@tmdas.org
http://tmdas.org/bio.html
We are looking forward to working with you!

working title passTRESpass

the performance /action will manifest as a series of performances in locations throughout monastiraki area -or in and around kipseli market -to be decided...
map will be made in collaboration with performers. between locations, performance is driven throughout area as tableaux vivant.

WE NEED PARTICIPANTS !
united african womens' organization (2-10 women) ?
local dancers (4-8 performers)?
our group from nyc consisting of myself, wen-shuan and nequi
other collaborators from your end?

content

we will all answer a set of questions regarding migration and being the "outsider" in a culture. the stories that we will collect from the questionaire will be built into our soundtrack. the plan is to create performance/actions based on the stories in different locations that interact with pedestrian flow. i think it would be interesting to switch stories with each other and bring to life each others stories- metaphorically switching "skins" with each other.

--------------------------

Γειά σας φίλοι της Κοινότητας Ανοικοδόμησης,

Κατ'αρχήν να ζητήσω συγγνώμη που γράφω αγγλικά.
Για όσους από σας δεν έχω γνωρίσει, ελπίζω αυτό να γίνει σύντομα!
Πέρυσι, ήρθα στις συναντήσεις σας και κατέθεσα πρόταση συνεργασίας για δράση/περφόρμανς. Εν τω μεταξύ, οι περσινές ιδέες εξελίχθηκαν κι έχουμε τώρα ένα καινούργιο πλαίσιο να προτείνουμε. Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι και σύμφωνα με τον προγραμματισμό που έχει γίνει, θα είμαι στην Αθήνα αρχές Ιουνίου, μαζί με τους δύο σταθερούς συνεργάτες μου, την Γουέν-Σουάν Γιανγκ και τον Νέκι Γκονζάλες.

Θα θέλαμε πάρα πολύ να επικοινωνήσουμε με καλλιτέχνες που ενδιαφέρονται.
Παρακαλώ, γράψτε μας στην διεύθυνση:

us@tmdas.org
//tmdas.org/bio.html

Θα χαρούμε πολύ να συνεργαστούμε για την πραγματοποίηση του πρότζεκτ με τίτλο εργασίας "passTRESpass"

Πρόκειται για δράση με τη μορφή σειράς δράσεων/περφόρμανς σε τοποθεσίες όπως το Μοναστηράκι και η γύρω περιοχή/ ή ίσως στην Κυψέλη, γύρω από την αγορά/ …θα το αποφασίσουμε μαζί!
Θα φτιαχτεί ο σχετικός χάρτης σε συνεργασία με όσους συμμετέχουν. Η δράση μας θα κινηθεί ανάμεσα στις επιλεγμένες τοποθεσίες σαν ζωντανό γλυπτό/tableau vivant.

ΧΡΕΙΑΖΌΜΑΣΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΉ!

Από την Ένωση Αφρικανών Γυναικών (2-10 μέλη);
Χορευτές που δουλεύουν στην Αθήνα (4-8 άτομα);
Από την ομάδα μας στη Νέα Υόρκη θα είμαι εγώ, η Γουέν Σουάν και ο Νέκι.
Ποιοί άλλοι από σας; Επικοινωνήστε!

περιεχόμενο

Θα απαντήσουμε όλοι σε μια σειρά από ερωτήματα που αφορούν στη μετανάστευση και την ιδιότητα του πολιτισμικά "ξένου". Οι ιστορίες που θα συλλέξουμε από τις απαντήσεις που θα πάρουμε, θα συγκροτηθούν σε ένα είδος ηχητικής εγκατάστασης για τη δράση.
Δηλαδή, το σχέδιο είναι να δημιουργηθεί μια σειρά από περφόρμανς/δράσεις που θα βασίζονται σε αυτό το υλικό και θα πραγματοποιηθούν σε διαφορετικές τοποθεσίες, με σκοπό την διάδραση με τη ροή των πεζών στο δρόμο. Κατά τη γνώμη μου, θα είχε ενδιαφέρον να ανταλλάξουμε ιστορίες και να ζωντανέψουμε ο ένας την ιστορία του άλλου- μπαίνοντας μεταφορικά ο ένας στο σώμα του άλλου.

*ΕΚΘΕΣΗ – ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

(Κείμενο από Βασίλη Κ. για το πρότζεκτ στους εξωτερικούς χώρους της αγοράς Κυψέλης)

(ποτέ δεν θα είναι ίδια)

Α. Η Σκέψη
Βλέπω την αγορά της Κυψέλης σαν ένα «καράβι» που από τις γρήγορες επιχωματώσεις και κατασκευές ξέμεινε στο πρώην «λιμάνι» της Κυψέλης.
Μία κιβωτός (της αγοράς) προϊόντων και ανθρώπων που σαν από ατύχημα στέκει μόνη στην πόλη της Κυψέλης. Οι μπουκαπόρτες του ανοιχτές, χάσκουν περιμένοντας ανθρώπους, φορτηγά, υπηρεσίες, αγορά, συνάθροιση κοινού.
Βλέπω την ορχήστρα στο κεντρικό αμπάρι να παίζει στο αβύθιστο αλλά φθαρμένο κουφάρι δίνοντας του ανάσες επιβίωσης.
Βλέπω στις κουπαστές του να αναπτύσσεται ο αποχαιρετισμός και στα κουπέ του (μαγαζιά) να ζωντανεύει μια φέτα ζωής προβαλλόμενη από το τζάμι τους, φανερή στους επισκέπτες.
Είναι το μοναδικό καράβι που οι επισκέπτες έχουν την δυνατότητα να το περιεργαστούν από όλες τις μεριές.

Β. Δημόσιος και Ιδιωτικός χώρος
Σήμερα το δημόσιο αγαθό υποχωρεί κατά κράτος μπροστά στην λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία. Ακόμα και ο δημόσιος χώρος έχει καταλήξει να είναι πεδίο άσκησης βίας του κράτους (εξακρίβωση, διάλυση συγκεντρώσεων, ΜΑΤ, δακρυγόνα, ψυχολογική βία). Οι πολίτες, μόνοι, δυσκολεύονται και συχνά αδυνατούν να εναλλάξουν τις αιματηρές νησίδες τους με επαφή, συνομιλία, συνεύρεση. Το κράτος μάς οδηγεί σε χώρους συγκέντρωσης ιδιωτικούς. Αλλά κι εκεί η επαφή είναι απαγορευμένη ή περιέχει κινδύνους. Το θέατρο στη χώρα μας συνήθως περιορίζεται σε μικρά κτίρια, κυρίως ιταλικές σκηνές. Οι ηθοποιοί υποτάσσουν την έκφραση του σώματός τους οδηγούμενοι κυρίως σε ψυχολογικά δρώμενα αλλά και τον ήχο της φωνής τους ακολουθώντας τον τηλεοπτικό λόγο και την πόζα. Η τηλεόραση εναγκαλίζει το θέατρο μέσω των πρωταγωνιστών της. Μ' αυτούς τους όρους δεν έχει νόημα η ιδιωτική μας ζωή χωρίς τον δημόσιο χαρακτήρα της. Αρα οτιδήποτε κρατάει, πρωτίστως, γόνιμο τον δημόσιο λόγο, τη δημόσια πράξη, τον δημόσιο χώρο, είναι αυτονόητα πολιτικό. Και μάλιστα φαίνεται να είναι το μόνο που μπορεί να έχει νόημα για την ύπαρξη του θεάτρου σήμερα.
Η αρχιτεκτονική ακόμα και όταν είναι εσωτερικά ευέλικτη ορίζει μονιμότητες.
Μπορεί να γοητεύει ή να απογοητεύει, να ενθαρρύνει ή να αποθαρρύνει αλλά δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την παραγωγή θεατρικών δρώμενων.
Εάν ο τρούλος της βυζαντινής εκκλησίας έκτισε τον ουρανό πάνω από το ανοιχτό αρχαίο θέατρο όπως το ξέρουμε στους κλασσικούς και ελληνιστικούς χρόνους, η ιταλική σκηνή δημιούργησε ένα περιορισμένο και πλασματικό κόσμο σαν χώρο δραματουργίας, το ενδιαφέρον της ήταν μεγαλύτερο για την θέση του κτίσματος, συνήθως στο κέντρο της πόλης, παρά για την θέαση του δρώμενου από το σύνολό της κοινωνίας. Δημιουργεί το μετωπικό δίπολο σκηνή(ηθοποιός) – μικρός αριθμός θεατών με τους υπόλοιπους απ΄ έξω, δηλαδή η μέθεξη του θεάτρου γίνεται ιδιωτική υπόθεση.
Το θέατρο είναι μια συνεχής, επαναστατική, αναπαράσταση αυτού που ζούμε ή αυτού που έρχεται.
Κάθε εποχή έχει το δικό της είδος θεάτρου, την δικιά της εξουσία και πολιτική συνδιαλλαγή δημιουργώντας το δικό της αρχιτεκτόνημα.

Γ. Η Δράση
Προτείνω την δημιουργία ενός θεατρικού δρώμενου που εν μέρει θα προβαριστεί και θα σχηματιστεί στην αγορά της Κυψέλης, χρησιμοποιώντας τις βιτρίνες περιμετρικά της αγοράς, το κέντρο εσωτερικά και το υπόγειο.
1. τα μαγαζιά αφήνουν περιθώριο στους θεατές να δημιουργήσουν τον τέταρτο τοίχο της ιταλικής σκηνής.
Ξέρουμε ότι τα εμπορικά μαγαζιά εδώ και αιώνες έχουν την ίδια κατασκευή και διάταξη, δηλαδή, προϊόντα στο βάθος, πωλητής, βιτρίνα με προϊόντα προς επίδειξη, αγοραστής. Η βιτρίνα καλεί τον άνθρωπο που περιδιαβαίνει στον δημόσιο χώρο ώστε να εισέλθει και να αγοράσει, η βιτρίνα εδώ και πολλά χρόνια είναι ένα σταθερό πλαίσιο ενός εσωτερικού που μεταβάλλεται.
2. οι πόρτες παίζουν τον ρόλο μιας ανθρωπορουφήχτρας που ξεβράζει προς όλες τις κατευθύνσεις.
3. η ορχήστρα των πνευστών δίνει αναπνοή στο ξεχαρβαλωμένο κτίριο.
4. το κουφάρι, σκοτάδι, τα υπόγεια αναδίδουν βρώμα και δυσωδία από το κατακάθι. Τα φώτα γύρω-γύρω αναμμένα, από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, φωτίζουν για μια μοναδική φορά το κουφάρι της αγοράς που έχει όπως αποδεικνύεται έως σήμερα την δυνατότητα να μεταλλάσσεται ή να παραμένει το ίδιο αλλά σίγουρα ξεχωριστό στον ιστό της πόλης.

Δ. Η Συμμετοχή
Στην δράση αυτή προτείνω να συμμετέχουν οι εξής ομάδες
Ηθοποιοί που θα παίζουν στις βιτρίνες και στο υπόγειο ή θα αυτοσχεδιάζουν. Προτείνω τα επίκαιρα μονόπρακτα του Μπρέχτ από το έργο Τρόμος και Αθλιότητα στο τρίτο Ραιχ ‘η άλλο κείμενο που θα συνεισφέρει άλλο μέλος της ομάδος. Στην αρχή αυτής της δράσης προτείνω τον μονόλογο του Γοργία για την Ωραία Ελένη
Οι χορευτές που θα χορεύουν στις βιτρίνες βάσει συγκεκριμένης χορογραφίας ή αυτοσχεδιάζοντας.
Οι εικαστικοί δημιουργούν στις βιτρίνες έργα που έχουν σχέση με τον τίτλο της δράσης με περιορισμό ότι τα έργα τους θα εξελίσσονται σε ορισμένο χρόνο.
Οι μουσικοί θα παίζουν πνευστά στο εσωτερικό κέντρο της αγοράς.
Άτομα στο περιβάλλον μαζί με τους θεατές για την δημιουργία διαλόγου και την παροχή πληροφοριών.
Προσπάθεια οικειοποίησης των πολυκατοικιών γύρω από την αγορά που σαν πρώτο αποτέλεσμα θα έχει για μια ώρα ένα μικρό φώς από κάθε μπαλκόνι να σκοπεύσει ην αγορά και τον δρόμο γύρω από αυτήν.

Ε. Η Υλοποίηση
Υλοποίηση της δράσης μπορεί να γίνει με ανθρώπους της ομάδας ή άλλους εθελοντές καλλιτέχνες ή μη. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν video, φωτογραφία, προβολές, hardware και software, ηχητικά, κλπ. Ο φωτισμός εντός των βιτρινών θα είναι από λάμπες φθορισμού και εξωτερικά με φακούς ή άλλη μικρή πηγή.

ΣΤ. Επίλογος
Η δράση μας εκτός του προφανούς καλλιτεχνικού στόχου, προσπαθεί να μετατρέψει την αγορά της Κυψέλης σε ένα ασύμβατο καμβά δραστηριοτήτων και λειτουργιών.
Θα βοηθήσει την δημιουργία ενός εύπλαστου ίσως χαοτικού αλλά σίγουρα οικείου αστικού τοπίου στο κέντρο της Αθήνας

Δικαιώματα μειονοτήτων στην Ελλάδα/πανεπιστήμιο Λαβάλ

-ακολουθεί ελληνική μετάφραση-

En fait, les Grecs font la vie dure aux Turcs de leur pays, mais les Turcs de Turquie font de même à «leurs» Grecs. Il semble que la Grèce redoute une éventuelle balkanisation de son territoire et qu’elle chercherait ainsi à se protéger de ses puissants voisins turcs. De toute façon, la politique linguistique de la Grèce n’est pas excusable. Lorsqu’un État ne peut même pas accepter la présence d’une faible minorité représentant 3 % de la population dont il n’a rien à craindre, on ne parle même plus d’intolérance, mais de sectarisme et de fanatisme. Pourtant, la Grèce, qui prétend offrir au monde l’image d’un régime démocratique, ne reconnaît aucunement ses minorités linguistiques et ne leur accorde que des droits fort limités (quand elle en accorde). En effet, en 1997, le président de la République, M. Kostis Stephanopoulos, faisait la déclaration suivante au Conseil de l'Europe:
La Grèce attache une importance particulière à la lutte contre le racisme et la xénophobie, sujet qu'elle considère comme une des grandes priorités. [...] Par ailleurs, la mise en vigueur imminente de la Convention-cadre pour la protection des minorités nationales, convention que mon pays vient de signer, constitue un pas très important pour la protection des groupes minoritaires en Europe et contribuera à la stabilité et à la paix dans notre continent.

Il terminait en citant cette phrase célèbre de Périclès (de -495 à -429): «Nous avons un régime politique qui n'a rien à envier à celui des autres». Comme quoi la naïveté n’a jamais fait mourir personne, parce que, sur la question des minorités nationales, la Grèce en est presque encore au siècle de Périclès!

Sans un changement fondamental de sa politique, la Grèce risque d’être prochainement pointée du doigt par les organisations gouvernementales européennes et les organisations non gouvernementales qui surveillent le respect des droits de l’homme et des droits des minorités dans l’ensemble de l’Europe. La Grèce demeure l’un des rares à ne pas avoir ratifié les traités internationaux de l’Union européenne reconnaissant des droits réels aux minorités. L’attitude de ce pays prétendument démocratique est actuellement non seulement indéfendable mais proprement scandaleuse. La Grèce en est restée à la mentalité qui a prévalu au traité de Lausanne de 1923. Si celui-ci a paru révolutionnaire pour l’époque, les mentalités ont bien changé depuis en ce qui concerne les minorités nationales... sauf en Grèce.
Dernière mise à jour: 13 févr. 2006

( http://www.tlfq.ulaval.ca/AXL/europe/grece.htm )

Faculté des lettres
Département de langues, linguistique et traduction
Université Laval
Sainte-Foy (Québec), Canada
G1K 7P4


Στην πραγματικότητα, οι Έλληνες κάνουν δύσκολη τη ζωή των Τούρκων της πατρίδας τους, αλλά και οι Τούρκοι της Τουρκίας κάνουν τα ίδια στους "δικούς τους" Έλληνες. Φαίνεται πως η Ελλάδα φοβάται μια εν δυνάμει βαλκανοποίηση του χώρου της κι ως εκ τούτου παίρνει μέτρα προφύλαξης έναντι των ισχυρών γειτόνων εξ ανατολής. Σε κάθε περίπτωση, η γλωσσική πολιτική της Ελλάδας είναι ασυγχώρητη. Όταν ένα κράτος δεν αντέχει καν να αποδεχτεί την ύπαρξη μιας μικρής μειονότητας του 3% από την οποία δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, δεν μιλάμε πλέον για έλλειψη ανοχής, αλλά για φανατισμό και στενοκεφαλιά. Εν τούτοις, η Ελλάδα, που κατά τα άλλα θεωρεί πως αποτελεί παράδειγμα δημοκρατίας, δεν αναγνωρίζει διόλου τις γλωσσικές της μειονότητες και δεν τους αποδίδει παρά απολύτως περιορισμένα δικαιώματα (και συνήθως ούτε καν). Το 1997, ο τότε πρόεδρος, Κωστής Στεφανόπουλος, διεκήρυσσε επίσημα στο συμβούλιο της Ευρώπης:
Η Ελλάδα αποδίδει εξαιρετική σημασία στον αγώνα ενάντια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, θέμα που αποτελεί για μας ύψιστη προτεραιότητα. […] Εξ'άλλου, η αναμενόμενη να ισχύσει άμεσα συνθήκη-πλαίσιο για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων, συνθήκη που η πατρίδα μου μόλις υπέγραψε, αποτελεί ένα σημαντικότατο βήμα για την προστασία των μειονοτικών ομάδων στην Ευρώπη και θα ενισχύσει την σταθερότητα και την ειρήνη στην ήπειρό μας.

Τελειώνοντας επανέλαβε την γνωστή φράση του Περικλή (495-429πχ): "Έχουμε ένα πολίτευμα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εκείνα των άλλων". Εξ'ου συμπεραίνει κανείς ότι η απλοϊκότητα δεν έχει σπουδαίο τίμημα, αφού όσον αφορά στο θέμα των εθνικών μειονοτήτων, η Ελλάδα παραμένει περίπου στον αιώνα του Περικλή!

Χωρίς ουσιαστική αλλαγή της πολιτικής της, η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί προσεχώς στο στόχαστρο των ευρωπαϊκών κυβερνητικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων που έχουν αναλάβει την επιθεώρηση για θέματα σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των μειονοτήτων σε όλη την ένωση.
Η Ελλάδα παραμένει μια από τις σπάνιες περιπτώσεις χωρών που δεν έχουν επικυρώσει τις διεθνείς συνθήκες της Ευρωπαϊκής ένωσης που αναγνωρίζουν πραγματικά δικαιώματα στις μειονότητες. Η στάση αυτής της χώρας που υποτίθεται ότι είναι δημοκρατική, είναι προς το παρόν όχι μόνο αδικαιολόγητη, αλλά σκανδαλώδης. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα έχει παραμείνει στο πνεύμα της συνθήκης της Λωζάνης του 1923. Αν και με τα δεδομένα εκείνης της εποχής η εν λόγω συνθήκη φάνταζε πιθανά πρωτοπόρα, έκτοτε οι νοοτροπίες έχουν αλλάξει σημαντικά όσον αφορά στις εθνικές μειονότητες… παντού, εκτός Ελλάδος.
(Τελευταία ανανέωση αυτής της αναφοράς: 13 Φεβρουαρίου 2006)

http://www.tlfq.ulaval.ca/AXL/europe/grece.htm

Faculté des lettres
Département de langues, linguistique et traduction
Université Laval
Sainte-Foy (Québec), Canada
G1K 7P4

REC/ about this blog

Αγαπητοί φίλοι, δεδομένου ότι αρκετοί ζήτησαν να εξασφαλιστεί η δυνατότητα διαλόγου πέραν των συναντήσεων της ομάδας, θεωρήσαμε ότι αυτός είναι ο πιο απλός τρόπος να ικανοποιηθεί το αίτημα. Ξεκινάμε αυτό το ιστολόγιο όπου μπορούμε να ανεβάζουμε ανακοινώσεις και σχόλια, πάντα σε σχέση με τις δράσεις υπό συζήτηση και τα τρέχοντα θέματα.

Σύντομα, θα ειδοποιηθούν όλα τα μέλη μέσω email